این روزها با بحرانی شدن بازار لوازم التحریر وهمچنین ممنوعیت ورود لوازم التحریر شخصیت های کارتونی خارجی به داخل مدارس از سوی مسوولان آموزش و پرورش، برخی از تولید کنندگان داخلی را به فکر طراحی شخصیت ها و اسطوره های ایرانی کند. شخصیت هایی همچون شهید چمران، شهید آوینی، شهدای هسته ای، میرزا کوچک خان و ...

سعید حسینی مدیر موسسه روشنا که هفته گذشته مجموعه ای از نوشت افزار ایرانی - اسلامی را رونمایی کرد، درباره چرایی تولید لوازم التحریر با سبک و سیاق ایرانی می گوید: لوازم‌التحریر یک حوزه استراتژیک و جدی است که بر زندگی و شکل گیری شخصیت کودکانمان تاثیر دارد. یک کودک ایرانی طی ۱۲ سالی که در مقاطع تحصیلی مختلف آموزش می‌بیند، شخصیت او شکل می‌گیرد و در این مدت با لوازم‌التحریر در ارتباط است. در حقیقت نوشت‌افزارها، کاربردی‌ترین کالایی هستند که در اختیار یک دانش‌آموز قرار می‌گیرند آن هم به مدت ۱۲ سال.

او معتقد است: اوایل دهه ۸۰، پروژه‌هایی برای تولید و طراحی نوشت‌افزار با سبک ایرانی ـ اسلامی انجام شد، اما به نتیجه نرسید. تحقیقات انجام شده در سالهای اخیر نشان می دهد که لوازم التحریری که با شخصیتهای غربی تولید می‌شود اثرات غیراخلاقی بر کودک می‌گذارد و او را به سمت خشونت سوق می‌دهد. با توجه به اهمیت این اقلام اقدام به طراحی آنها کردیم. در مرحله اول برای نمونه و به صورت آزمایشی دفاتری را تولید و توزیع کردیم که علیرغم اینکه دفاتر از نظر کیفی در درجه خوبی نبودند، اما مورد استقبال قرار گرفتند. با توجه به این استقبال از ابتدای سال اقدام به بررسی، پژوهش و آسیب‌شناسی کردیم و پس از آن اتاق فکری تشکیل شد تا ببینیم باید روی چه موضوعات و شاخصه‌هایی کار کنیم. در این طرح صد نفر از طراحان و انیماتورها را به کار گرفتیم تا تصاویر این نوشت‌افزارها را طراحی کنیم. در این چند ماهه بیش از ۱۰۰ جلد دفتر در موضوعات مختلف همچون شهید اوینی، شهید چمران، شهدای هسته ای، مفاخر ملی همچون ابن سینا، یوسف پیامبر، مختارنامه و... تولید شد.

او در پاسخ به اینکه همچنان طراحی و گرافیک تولیدات داخلی جذابیت لازم را برای دانش اموزان ایجاد نمی کند، گفت: یکی از دلایل آن این است که بسیاری از طراحیهای خارجی برگرفته از شخصیتهای کارتونی است که ساعتها کودکان را پای تلویزیون می نشاند. ما نیز باید برنامه ریزی گسترده ای در این حوزه کرده و ابتدا انیمیشن های جذابی برای کودکان تولید کرده و سپس از همان شخصیتها برای طراحی لوازم التحریر ایرانی استفاده کرد.

حسینی صحبتهای خود را اینگونه کامل می کند: طراحی و خلق شخصیت های مختلف ایرانی بسیار هزینه بر است و با این سبک حمایت از بخش خصوصی، فاصله و زمان رقابت با تولیدکنندگان خارجی بیشتر می شود. از سوی دیگر در شرایط فعلی برای رونق لوازم التحریر ایرانی- اسلامی نیازمند حمایت رسانه ها هستیم. کاری که غرب روی آن سرمایه گذاری کرد و در حال حاضر نتایج آن را مشاهده می کند.

آموزش و پرورش در سال گذشته ورود لوازم التحریر غیرایرانی و غیراسلامی به مدارس را ممنوع کرد. دستورالعملی که نتوانست چندان تاثیری روی سلیقه مخاطب و بازار کشور بگذارد و اگرچه برخی از تولیدکنندگان داخلی طرحهای ایرانی را وارد بازار کرده اند، اما همچنان عرصه رقابت آنها با لوازم التحریر پرزرق و برق خارجی تنگ است. این را به راحتی با گشت و گذاری در نمایشگاهها و فروشگاههای لوازم التحریر می توان مشاهده کرد که چگونه همچنان زرق و برق این محصولات لوکس، خانواده و فرزندانشان را فریب می دهد و گویا قرار نیست آبی بر این بازار آتشین و داغ لوازم التحریر خارجی ریخته شود.