کل نمک های محلول یا مقدار باقیمانده خشک را می توان در صورتی که آب آبیاری فاقد بی کربنات باشد به سادگی با تبخیر حجم معینی از آب و اندازه گیری وزن املاح باقیمانده تعین کرد. در آب هایی که مقدار قابل توجهی بی کربنات وجود دارد با استفاده از این روش ممکن ا‌ست ‌تنها ‌نصف وزن بی کربنات اندازه گیری شود؛ ‌چرا که حدود نیمی از بی کربنات در اثر حرارت از بین ‌رفته و مقدار TDS بدست آمده با مقدار واقعی آن متفاوت خواهد بود.
‌کل نمک های محلول یا مقدار باقیمانده خشک بر حسب میلی گرم در لیتر (mg/lit‏) و یا قسمت در میلیون (ppm‏) بیان می شود.
‏غلظت املاح محلول در آب باران کمتر از 10میلی گرم در لیتر و در آب دریاهای آزاد، مقدار متوسط آن حدود 39 ‏میلی گرم در لیتر است.
TDS ‏‌عامل ‌مهمی در کیفیت آب بوده و اثر زیادی ‌در جابجایی و تبدیل شیمیایی و یونیزه شدن مواد دارد. غلظت املاح محلول، نقش زیادی در تعین جوامع آبزی جانوری و گیاهی داشته زیرا بسیاری از گیاهان و جانوران آبزی به آب های شیرین یا شور عادت دارند. غلظت املاح ‌محلول در ‌تعیین تناسب آب در ‌مصارف شرب ‌انسان ‌و ‌دام، ‌کشاورزی و ‌صنعت ‌نقش ‌مهمی دارد.
رابطه TDS با EC
در آب تقریباً خالص رابطه بین هدایت الکتریکی و غلطت کل املاح به صورت زیر است:
EC = 2 TDS
وقتی غلظت ناخالصی ها در آب زیاد شود ، یون ها بر روی حرکت یکدیگر اثر منفی گذاشته و دیگر هدایت الکتریکی محلول با غلظت یون ها رابطه خطی نخواهد داشت. در واقع رابطه بین TDS و EC برای هر نمونه آب فرق دارد و بستگی به غلظت و نوع ناخالصی های موجود در آب دارد.برای بسیاری از آب های شهری و طبیعی EC (μmho/cm) 1/55 = (mg/l)TDS می باشد.